ေရွးႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀ ခန္႔ကတည္းက တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ၿမဳိ႕ျပ ဗိသုကာ အေဆာက္အဦ၊ ေက်ာက္ဆစ္ လက္ရာ၊ ပုထုိး၊ ေက်ာက္စာႏွင့္ ပင္မထီးနန္း၊ ယာယီနန္း၊ ေတာင္/ေျမာက္ ျမင့္မုိရ္ နန္းနဲ႔ ေက်ာင္းသခၤန္းေတြအျပင္ သူရဲေျပး၊ သူရဲခုိ၊ က်ဴံး၊ ရင္းတား၊ ခံတပ္ စတဲ့ ၿမဳိ႕ေတာ္တစ္ခုရဲ႕ အဂၤါရပ္ေတြနဲ႔ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ ေျမာက္ဦးၿမဳိ႕တည္ရွိရာ ရခုိင္ျပည္နယ္ဟာ ကမၻာ့လွည့္ ခရီးသြားေတြရဲ႕ စိတ္၀င္စားမႈ အမ်ားဆုံးေဒသေတြထဲက တစ္ခု အပါအ၀င္ပါ။
ဘုရင္မင္းဆက္ ၄၈ ဆက္တုိင္ စုိးစံခဲ့တဲ့ အခ်ဴပ္အျခာ အာဏာပုိင္ ႏုိင္ငံေတာ္တစ္ခုရဲ႕ ၿမဳိ႕လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၿမဳိ႕ရဲ႕ အေမြအႏွစ္ေတြကုိ ေက်ာက္သားေတြနဲ႔ အခုိင္အမာ တည္ေဆာက္ခဲ့တာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခား ခရီးသြားေတြရဲ႕ “ေက်ာက္သားၿမဳိ႕ေတာ္” အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကုိ ခံခဲ့ရပါတယ္။
ေရွးေခတ္က “ေျမာက္ဦးၿမဳိ႕ေတာ္” မွာ နန္းေတာ္ အမႈထမ္းေတြနဲ႔ စစ္ေသနာပတိမ်ားကသာ ေနထုိင္ခဲ့ၾက ပါတယ္။ ထီးနန္းစုိးစံခဲ့ခ်ိန္က လူေနရပ္ကြက္၊ အေဆာက္အဦေတြကုိ တည္ေဆာက္ေနထုိင္ ခြင့္မျပဳခဲ့ေၾကာင္း ေျမာက္ဦးသမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ားတြင္ ေရးသားပါရွိပါတယ္။
ဒီကေန႔မွာေတာ့ လူေနအိမ္ အေဆာက္အဦနဲ႔ ရပ္ကြက္ေတြ မ်ားျပားစြာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ခရစ္ႏွစ္ ၁၇၈၄ မွာ နန္းၿမဳိ႕ေတာ္ ေျမာက္ဦး စစ္ရႈံးခဲ့ပါတယ္။ နန္းေတာ္ အမႈထမ္းမ်ား ေျမာက္ဦးကုိ စြန္႔ခဲ့ၾကၿပီး က်န္ရစ္သူမ်ားဟာလည္းပဲ ကြပ္မ်က္ခံခဲ့ရပါတယ္။
ေျမာက္ဦးၿမဳိ႕ဟာ ဆိတ္သုဥ္းခဲ့ရပါတယ္။ ထီးနန္းမဲ့၊ ေတာ္၀င္ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္မ်ား မရွိေတာ့တဲ့ “စစ္ရႈံး - ေျမာက္ဦး” မွာ ေနထုိင္ရဲသူမ်ား မရွိခဲ့ပါ။
စစ္ပြဲလြန္ အာရုဏ္ဦး ကာလေတြမွာ ရခုိင္လူမ်ဳိးတုိ႔ တစစ ျပန္လည္ ေနထုိင္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈမရွိ၊ ဥပေဒမရွိ၊ အေမြအႏွစ္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ား မရွိတဲ့ စစ္ေခတ္ႀကီးမွာ အဆင္ေျပသလုိ စုေ၀းေနထုိင္ရာက ေက်းရြာ၊ ရပ္ကြက္သစ္ေတြနဲ႔အတူ စည္ပင္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ယခင္ “နန္းၿမဳိ႕ေတာ္ ေျမာက္ဦး” ၿမဳိ႕တည္ ဖြဲ႔စည္းပုံမ်ားနဲ႔ ယခု ေျမာက္ဦးၿမဳိ႕ဖြဲ႔စည္းပုံ သြင္ျပင္လကၡဏာဟာ ကြဲျပားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႔ ေျမာက္ဦးရဲ႕ ၿမဳိ႕တည္ဖြဲ႔စည္းပုံဟာ ယခင္ ေျမာက္ဦးနဲ႔ လုံး၀ကြဲျပားျခားနားေနပါတယ္။
အသြင္ေျပာင္းသြားတဲ့ “ေျမာက္ဦး” မွာ ယဥ္ေက်းမႈသစ္၊ အေမြအႏွစ္သစ္တုိ႔ႏွင့္ ေနထုိင္သူ မ်ားလည္း ေရာယွက္လာၾကပါတယ္။
ခ်ဴံႏြယ္မ်ားေအာက္က လူသူမေပါက္ေရာက္တဲ့ ေတာေတာင္ေတြမွာ ေျမာက္ဦးရဲ႕ အေမြအႏွစ္ေတြ က်န္ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒါေတြကုိ ယေန႔တုိင္ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ျခင္း မေတြ႔ရေသးပါဘူး။
ဒီလုိ ယဥ္ေက်းမႈသစ္၊ အေမြႏွစ္သစ္ေတြနဲ႔ ေရာျပြန္းေနတဲ့ ေျမာက္ဦးနန္းၿမဳိ႕ကုိ ဒီကေန႔ ႏုိင္ငံျခား ခရီးသြားဧည့္သည္ အမ်ားအျပားက လာေရာက္ ေလ့လာမႈေတြ ျပဳေနၾကပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခုခန္႔မွာ ရခိုင္အမ်ဳိးသားမ်ားရဲ႕ ဗိသုကာလက္ရာမ်ားႏွင့္ သမုိင္းအေမြအႏွစ္ေတြကုိ စိတ္၀င္စားခဲ့ၾကေပမယ့္ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အလည္သက္သက္ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲစျပဳခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ျမင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေျမာက္ဦးမွာ ေလ့လာစရာေတြ ေလ်ာ့နည္းသြားျခင္းေၾကာင့္ ကမၻာ့ စိတ္၀င္စားမႈ က်ဆင္းခဲ့ရျခင္းလုိ႔ မယူဆပါ။
ဒီကေန႔ ေက်ာ္ေဇာေနတဲ့ သွ်စ္ေသာင္း၊ ထုကၠန္သိမ္၊ အံေတာ္သိမ္၊ မာရ္ငါးပါးနဲ႔ ကုိးေသာင္းက လြဲရင္ ကမၻာ့ရဲ႕ စိတ္၀င္စားမႈကုိ ေျမာက္ဦး ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ မရွိေတာ့တာဟာ သမုိင္း၀င္အေမြအႏွစ္ေတြ ရွိတဲ့ေနရာဆီကုိ သြားလာရ ခက္ခဲေနလုိ႔ပါ။
တိမ္ေကာေနတဲ့ သမုိင္း၀င္ အေမြအႏွစ္ေတြ လူသူအေရာက္ေပါက္နည္းလြန္းတဲ့ ေတာေတာင္နံရံ -ေျမသားေတြမွာ အမ်ားအျပား ရွိေနပါတယ္။ ဒါေတြကုိ စိတ္၀င္တစား ေလ့လာႏုိင္ေစဖုိ႔ လမ္းပန္းဆက္သြြယ္ေရးကုိ ေကာင္းမြန္စြာ တည္ေဆာက္ဖုိ႔ လုိအပ္ေနပါတယ္။
ဒီကေန႔ ေျမာက္ဦးမွာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေကာင္းေကာင္း မရွိ။ အေအးဆုိင္ ေကာင္းေကာင္း မရွိ။ တည္းခုိခန္းေကာင္းေကာင္း မရွိ။ ဟုိတယ္ ၄/၅ လုံးက လည္စင္းခံေပးေနရပါတယ္။
ဖုန္ထူထူလမ္းကေလးက မညီမညာ၊ သစ္ပင္ရိပ္ ကင္းမဲ့ၿပီး တၿမဳိ႕လုံး ေနပူႀကဲႀကဲထဲ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္မႈကုိ မလုိလားတဲ့ၿမဳိ႕က စိတ္၀င္စားသူေတြကုိ ႏွင္လႊတ္ေနသလုိပါ။
ၿမဳိ႕ပတ္ေခ်ာင္းမ်ားက ပြင့္လင္းစ ရာသီဥတုနဲ႔အတူ ရြံ႕နံ႔၊ ေရေျမာင္းပုတ္နံေတြက လူေနရပ္ကြက္မ်ားထိတုိင္ တုိး၀င္လွ်က္ ၿမဳိ႕တစ္ခုလုံးဟာ ေတာင္ကမူေလးေတြေပၚ ခ်ဴံႏြယ္မ်ားဖုံးအုပ္လွ်က္ လူစိမ္း၊ ဧည့္သည္၊ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား၊ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ား၊ သုံးဘီးမ်ားႏွင့္ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္မ်ားက ဖုန္ထူထူနဲ႔ အလွဆင္ေနျခင္းဟာ ေျမာက္ဦးကုိ အက်ည္းတန္ေစပါတယ္။
နန္းၿမဳိ႕ေတာ္ ေျမာက္ဦးရဲ႕ အထြဋ္အျမတ္ ဗိသုကာ နန္းေတာ္ရာကုန္းသည္ပင္ ေဆာင္းရာသီ တြင္ ျမက္ေျခာက္၊ ၿခဳံေတာမ်ား၊ မစင္ မ်ားနဲ႔ စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာပါ။
အဆုိးရြားဆုံးက ေျမာက္ဦးကုိ ေရာက္လာတဲ့ ဧည္သည့္ေတြအတြက္ တည္းခုိေနထုိင္စရာ မရွိျခင္း၊ လုံေလာက္မႈ မရွိျခင္းပါ။ ခရီးသြားတုိင္းမွာ ဟုိတယ္တြင္ တည္းခုိဖုိ႔က မလြယ္ပါ။ တခ်ဳိ႕ ေစ်းႏႈန္းသက္သာတဲ့ တည္းခုိခန္းမ်ားဟာလည္း ၀င္ေရာက္လာၾကတဲ့ ဧည္သည့္ႏွင့္ မွ်တျခင္း မရွိသလုိ ၀န္ေဆာင္မႈ လုံး၀ မရွိတာေၾကာင့္ ခရီးသြားမ်ားအတြက္ စိတ္ပ်က္စရာေတြ ျဖစ္ေနရပါတယ္။
ေျမာက္ဦးတြင္ တည္းခုိခန္းမ်ား လုိအပ္ေနပါတယ္။ ရခုိင္ျပည္နယ္က ေျမာက္ဦးကုိ လာေရာက္တဲ့သူမ်ားပင္ ေျမာက္ဦးတြင္ တည္းခုိျခင္း မျပဳႏုိင္ဘဲ စစ္ေတြနဲ႔ တျခားၿမဳိ႕မ်ားတြင္ တည္းခုိကာ ေန႔ခ်င္းျပန္ေနရတဲ့ အေျခအေနပါ။ ဒီလုိ ကသုတ္ကရုိက္ အဆင္မေျပမႈေတြက ေျမာက္ဦးရဲ႕ ဖိတ္ေခၚမႈေတြကုိ စိတ္၀င္စားမႈ ေလ်ာ့နည္းလာျခင္းလုိ႔ ယူဆရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေတြရဲ႕ အေၾကာင္းတရားႀကီးက ေျမာက္ဦးကုိ UNESCO က အသိအမွတ္ျပဳေစခ်င္တာက အစျပဳတာပါ။ အသိအမွတ္ျပဳခြင့္ ရဖုိ႔အတြက္လည္း အဆင့္ဆင့္ ႀကဳိးစားေနၾကတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ ေျမာက္ဦးဟာ ေရွးယခင္မူအတုိင္းျဖစ္ရမယ္ဆုိတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္တစ္ခုတည္းနဲ႔ အေဆာက္ဦးသစ္မ်ား ေဆာက္လုပ္ျခင္း၊ အထပ္ျမင့္တုိက္မ်ား၊ စားေသာက္ဆုိင္မ်ား၊ တည္းခုိခန္းမ်ား၊ ဟုိတယ္မ်ားကုိ ေဆာက္လုပ္ခြင့္ေတြ အားလုံးကုိ ရပ္ဆုိင္းပစ္လုိက္ၾကပါတယ္။
ယဥ္ေက်းမႈဇုန္အျဖစ္ သတ္မွတ္လုိက္ျခင္းဟာ တုိးတက္မႈကုိ ရပ္ဆုိင္းလုိက္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္မီ ဆန္းသစ္မႈကုိ လက္မခံတဲ့ ၿမဳိ႕တစ္ၿမဳိ႕အျဖစ္ ေျမာက္ဦးဟာ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ရပ္ကြက္ေတြမွာဆုိရင္ ေနအိမ္တုိးခ်ဲ႕ ျပဳျပင္ေဆာက္လုပ္မႈေတာင္ မျပဳရဲေတာ့ပါဘူး။ ေဆာက္လက္စ တည္းခုိခန္း၊ ဟုိတယ္တခ်ဳိ႕ ဒီတုိင္း ရပ္ထားရပါတယ္။
ေျမာက္ဦးၿမဳိ႕ဟာ ေရွးေဟာင္းလက္ရာေတြ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ၿမဳိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီမွာ စီးပြားေရး မရွိ၊ အေျခခံ ၀င္ေငြ ပံ့ပုိးႏုိင္တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္မ်ား မရွိပါ။ စုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေျမာက္ဦးအေနနဲ႔ သူ ပုိင္ဆုိင္ၿပီး ျဖစ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္မ်ားကို ကမၻာက စိတ္၀င္စားေအာင္ ျပဳလုပ္သင့္တာပါ။ ေကာင္းမြန္တဲ့ တည္းခုိခန္း၊ ဟုိတယ္ အေဆာက္အဦးမ်ားနဲ႔ ေခတ္မီတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္ႀကီးေတြ၊ လွပတဲ့ လမ္းမႀကီးေတြ၊ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္မႈရွိတဲ့ ၿမဳိ႕ရဲ႕ လူေနရပ္ကြက္ေတြကမွသာလွ်င္ ေျမာက္ဦးဟာ ႏုိင္ငံတကာ ခရီးသြားေတြရဲ႕ စိတ္၀င္စားမႈကုိ ရယူႏုိင္မွာပါ။
ယခုေတာ့ အားလုံးစုံ ဖြံ႔ၿဖဳိးတုိးတက္မႈေတြကုိ ရပ္ဆုိင္းဖုိ႔ ႀကဳိးစားေနၾကျခင္းဟာ “ေျမာက္ဦး” ကုိ အထီးက်န္ေစျခင္းသုိ႔သာ တြန္းပုိ႔ေနမႈ ျဖစ္ေနပါတယ္။
0 comments:
Post a Comment