 |
| Photo credit: Lauren DeCicca/Getty Images |
မုိးမုိးေက်ာ္ ၊ ဇြန္ ၁၃ ရက္
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အာဏာရရွိလာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း တုိင္းျပည္၏ အဖိႏွိပ္ခံရဆုံး လူမ်ားအား အဘယ္ေၾကာင့္ လ်စ္လ်ဴရႈထားပါသနည္း။
ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားအတြက္ အသစ္တက္လာသည့္ ဒီမုိကေရစီအစုိးရသည္ စနစ္ေဟာင္း အာဏာရွင္အစုိးရထက္ အနည္းငယ္သာ ပုိေကာင္းသည္။
ျမန္မာျပည္တြင္ အစုိးရသစ္ တက္လာၿပီး ရွင္းသြားသည့္ ကိစၥတခုက တုိင္းျပည္၏ တသန္းခန္႔ေသာ ရုိဟင္ဂ်ာဆုိသူမ်ားအေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မ်ာမ်ားစားစား မရွိဆုိသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္လာရသည္။
ျမန္မာျပည္အေနာက္ဘက္တြင္ ေနထုိင္ၾကသူမ်ားသည္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီခ်ဳပ္ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က လႊမ္းမုိးသည့္ အစုိးရသစ္အဖြဲ႕ကုိ ဖြဲ႕စည္းႏုိင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကရသည္။
အထူးသျဖင့္ ႏုိဘယ္ဆုရရွိထားသူ တဦးျဖစ္သည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္သည့္ အစုိးရျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၀မ္သားအားရ ႀကိဳဆုိခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း “ကမၻာ့ အဖိႏွိပ္ခံရဆုံး လူနည္းစုဟု ကမၻာ့ကုလသမဂၢမွ သတ္မွတ္ထားသည့္ ရခုိင္ျပည္နယ္ အနာက္ဘက္တြင္ ေနထုိင္ၾကသည့္ မူဆလင္မ်ားအတြက္ ျမန္မာျပည္၏ ေခတ္သစ္အေျခအေနသည္ စိတ္ပ်က္စရာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလ်က္ရွိေနသည္။ ပုိ၍ေတာင္ ဆုိး၀ါးလာမည့္ အေနအထားရွိသည္။
ရုိဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ယခင္ စစ္အစုိးရႏွင့္ ေဒသခံ ရခုိင္လူမ်ဳိးမ်ား၏ ဖိႏွိပ္မႈမ်ား၊ ေဘးဖယ္ခံရမႈမ်ားႏွင့္ လူမ်ဳိးေရးအရ သုတ္သင္ ရွင္းလင္းခံရမႈမ်ားကုိ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေအာင္ ခံစားခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း လူမ်ဳိးတုန္း သုတ္သင္ခံရသည္ဟုလည္း ဆုိၾကသည္။ ျမန္မာျပည္၏ ေခါင္းေဆာင္သစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ား ႀကံဳေတြ႔ေနရာ ဒုကၡမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ႏွစ္ခြ ျဖစ္ေနသည္ကုိ လူတုိင္းသိၾကသည္။ သူမအေနျဖင့္ သူတုိ႔ကုိ သူတုိ႔ ေခၚဆုိၾကသည့္ အမည္ကုိေတာင္ ေခၚဆုိရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။ အေၾကာင္းအရင္းမွာ သူမ၏ ပါတီ ေတာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳ အႏုိင္ရေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့ၾကသည့္ အစၥလာမ္လႊမ္းမုိးေရးကုိ ေၾကာက္ရႊံေနၾကသည့္ ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစု၏ ထုိးႏွက္ေ၀ဖန္မႈဒဏ္ကုိ ေၾကာက္ရႊံေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း (၁၉၆၀) ေနာက္ပုိင္းတြင္ ပထမဆုံး တက္လာသည့္ အရပ္သားအစုိးရသည္ ယခင္ လူမ်ားကုိ သတ္ျဖတ္တတ္သည့္၊ ခုိးတတ္သည့္ စစ္ဗုိလ္မ်ားထက္ ေကာင္းႏုိင္ပါမည္လား။
မေကာင္းႏုိင္ဟု ယူဆႏုိင္သည္။ ပထမဆုံးအေနျဖင့္ ေမလ အလယ္ေလာက္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္သည့္ ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးဌာနသည္ အေမရိကန္သံရုံးကုိ အျငင္းပြားဖြယ္ရွိၿပီး၊ ရခုိင္ျပည္တြင္ ျဖစ္ပြားေနေသာ ပဋိပကၡမ်ားကုိ ေျဖရွင္းရာတြင္ အေထာက္အကူ မျဖစ္သည့္ ရုိဟင္ဂ်ာဆုိသည့္ အသုံးအႏႈန္းကုိ မသုံးရန္ ျပန္ၾကားခဲ့သည့္ သတင္းျဖစ္သည္။ ၎ကုိ အေမရိကန္ သံရုံးကလည္း ျငင္းပယ္လုိက္သည္။ ရခုိင္လူမ်ဳိးမ်ားကလည္း ရုိဟင္ဂ်ာဆုိသည့္ စကားလုံးထက္ ဘဂၤလီဆုိသည့္ အသုံးအႏႈန္းကုိ ပုိလုိလားၾကသည္။ ထုိသုိ႔ ေခၚဆုိျခင္းက သူတုိ႔သည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံမွ ခုိး၀င္လာသည့္ သူမ်ားကုိ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္မႈ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ရုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ားကုိ ျမန္မာ့လူမႈ အဖြဲ႔အစည္း၏ ပင္မ လမ္းေၾကာင္း ဖယ္ထုတ္ထားျခင္း အဓိက အခ်က္အေနျဖင့္ ပါ၀င္လ်က္ ရွိေနသည္။
ေမလ (၂၂) ရက္ေန႔တြင္ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဂြ်န္ကယ္ရီ ျမန္မာျပည္ကုိ အလည္အပတ္ ေရာက္ရွိလာရာ ထုိကိစၥႏွင့္ တဖန္ ျပန္လည္ ထိေတြ႔လာရသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူတုိ႔ အစုိးရသစ္သည္ စိတ္ခံစားခ်က္ ျဖစ္လြယ္သည့္ ရုိဟင္ဂ်ာ အသုံးကုိေရာ၊ ဘဂၤလီ အသုံးကုိပါ မသုံးဖုိ႔ အခုိင္အမာ သေဘာထားရွိသည္ဟု ေျပာဆုိခဲ့သည္။
သည္အခ်က္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနျဖင့္ လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒီ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဘုန္းႀကီးမ်ား၊ စစ္သားမ်ားႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား ဘဂၤလီဆုိေသာ အသုံးအႏႈန္းကုိ မသုံးၾကဖုိ႔ မည္သည့္အခါမွ် မတုိက္တြန္းခဲ့ေၾကာင္း ေပၚလြင္ ထင္ရွားေနေပသည္။ ထုိ႔အျပင္ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားအေပၚ အာဏာပုိင္မ်ား၏ ျပဳမႈ ဆက္ဆံပုံမ်ား တုိးတက္ ေကာင္းမြန္လာမႈ မရွိဘဲ၊ မၾကာေသးမီက အေမရိကန္ သမၼတ အုိဘားမားက ျမန္မာျပည္၏ ဒီမုိကေရစီ စနစ္ဆီသုိ႔ ဦးတည္လာမႈ ဆုလာဘ္အျဖစ္ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔ထားမႈမ်ားအား ျပန္လည္ ရုပ္သိမ္းေပးလုိက္ျခင္းက ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားအတြက္ စိတ္ပ်က္စရာ ျဖစ္ေစခဲ့သည္။
ထုိ႔အျပင္ အစုိးရသစ္အေနျဖင့္ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ခ်င္း စသည့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ မၾကာမီျပဳလုပ္က်င္းပရန္ စီစဥ္ေနသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားကို ဖယ္ထုတ္ထားျခင္းကလည္း သက္ေသတခုျဖစ္သည္။ သည္ျဖစ္စဥ္ ယခင္ ဦးသိန္းစိန္ အစုိးရလက္ထက္မွ အေမြဆက္ခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္ၿပီး (၁၉၄၈) လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ အတူ ေပါက္ဖြားလာသည့္ ျပည္တြင္းစစ္၏ ဆုိးေမြကုိ အဆုံး သတ္ႏုိင္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈလည္း ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံကုိ ဒုတိယ ပင္လုံ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံဟု သုံးသည္။ သူမ၏ ဖခင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဌာေနတုိင္းရင္းသားမ်ား (၁၉၄၇) ခုႏွစ္တြင္ သေဘာတူ ညႇိႏႈိင္းခဲ့ၾကသည့္ ပင္လုံ ညီလာခံကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ေခၚဆုိျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း မၾကာခင္က ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ အျငင္းပြားစရာ ျဖစ္ေနၿပီး စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး လက္ထက္က အတည္ျပဳခဲ့သည့္ (၁၉၈၂) ႏုိင္ငံသားဥပေဒက ဖြင့္ဆုိထားသည့္ ဌာေန တုိင္းရင္းသားမ်ားသာ ပါ၀င္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ ထုိဥပေဒအရ ႏုိင္ငံသားမ်ား မဟုတ္ၾကေခ်။ ထုိ႔အျပင္ သူတုိ႔သည္္ ယခုသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္စဥ္မ်ားတြင္လည္း မည္သည့္အခါမွ ပါ၀င္ခြင့္ မရၾကေခ်။
ျဖစ္လာႏုိင္ဖြယ္ အလားအလာတခုက အစုိးရသစ္သည္ ရုိဟင္ဂ်ာအေရးကုိ အေေရးမပါသည့္ ကိစၥရပ္တခုအျဖစ္ သေဘာထားခ်င္ပုံ ရသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ သမၼတသစ္ ဦးထင္ေက်ာ္သည္ ရခုိင္ျပည္နယ္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေကာ္မတီကုိ အစုိးရအရာရွိ (၁၇) ဦးျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။
ထုိေကာ္မတီတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဥကၠ႒အျဖစ္ ပါ၀င္ၿပီး အစုိးရအဖြဲ႕၀င္မ်ားႏွင့္ ျပည္နယ္အစုိးရ အဖြဲ႕မွ ကုိယ္စားလွယ္မ်ား ပါ၀င္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားက ယခုလုပ္ရပ္သည္ ခုိင္မာမာဆုံးျဖတ္ခ်က္ မခ်က္ႏုိင္ေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲသည့္ ျဗဴရုိကေရစီ ဆန္ဆန္ ျပဳလုပ္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္မည္က စုိးရိမ္ၾကၿပီး ေကာ္မတီကုိ မည္သည့္အႀကံျပဳခ်က္မွ် မေပးႏုိင္မည္ကုိ ေတြးပူေနၾကသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာ အစုိးရသစ္သည္ အျခားတုိင္းရင္းသားမ်ား လုိလား ေတာင္းဆုိေနသည္ ဖယ္ဒရယ္ပုံစံ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ေရးဆြဲေရးျခင္းျဖင့္ သင့္ျမတ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္မည္ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ NLD ပါတီ အဖြဲ႕၀င္မ်ားထဲတြင္ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားက အခက္အခဲမ်ား ရင္ဆုိင္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ၾကသည့္ ကခ်င္၊ ကရင္ႏွင့္ အျခားတုိင္းရင္းသားမ်ားကုိ စာနာနားလည္ၾကသည္ အမ်ားအျပားရွိသည္။ ပါတီ၏ ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္ ေနရာမ်ားတြင္ တုိင္းရင္းသားမ်ားလည္း ကုိယ္စားျပဳပါ၀င္လ်က္ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပါတီအေနျဖင့္ အဆုိပါ တုိင္းရင္းသား အုပ္စုမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ယုံၾကည္မႈရရွိႏုိင္သည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပါတီ အဆင့္ဆင့္တြင္ စာနားလည္မႈ နားလည္မႈ နည္းပါးၾကသည္။ NLD ပါတီသည္ ယခင္ စစ္အစုိးရႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ အစၥလာမ္ မုန္းတီးစိတ္ႏွင့္ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားအေပၚ မလုိလားသည့္စိတ္အခံ မဆုိစေလာက္ အနည္းငယ္သာရွိသည့္ ပါတီျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ရုိဟင္ဂ်ာ၏ အသံ၊ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားအတြက္ ကုိယ္စားျပဳမႈ NLD ပါတီထဲတြင္ မရွိေခ်။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္က က်င္းပခဲ့သည့္ ႏုိ၀င္ဘာလ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မူဆလင္ဦးေရ (၃) သန္းရွိသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ မူဆလင္အမတ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် အေရြးမခံခဲ့ရေခ်။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားကုိ ကူညီဖုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေရြးခ်ယ္ခံ နယ္ေျမ မရွိဆုိျခင္းႏွင့္ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားတြင္ အျခားတုိင္းရင္းသားမ်ားကဲ့သုိ႔ လက္နက္ကုိင္ တပ္ဖြဲ႔မ်ား မရွိသည္ကုိ သေဘာေပါက္ထားသည္။ ထုိေၾကာင့္ ရုိဟင္ဂ်ာ အေနျဖင့္ အာဏာပုိင္မ်ားအား အက်ပ္ကုိင္ႏုိင္သည့္ အေနအထားသည္ နည္းပါးေနသည္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားအတြက္ လုပ္ေဆာင္သင့္သည္ဟု သူ႔အသိစိတ္က ေတာင္းဆုိေသာ္လည္း ျပည္သူမ်ား၏ ေထာက္ခံအားေပးမႈကုိ တစုိးတစဥ္းမွ် ရရွိမည္ မဟုတ္ေခ်။
ရုိဟင္ဂ်ာအေရးကုိ အေရးမပါသည့္ ကိစၥတခုအျဖစ္ သတ္မွတ္လုိက္ျခင္းသည္ သူတုိ႔၏ လက္ရွိ ႀကံဳေတြ႕ေနရသည့္ စုိးရိမ္ဖြယ္ အေျခအေန ပုိဆုိးသည့္ သက္ေရာက္မႈမ်ားကုိ ျဖစ္ေပၚေစႏုိင္ပါသည္။ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ခြဲၿပီး ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားကုိ ဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားတြင္ သီးျခားထားျခင္းႏွင့္ က်ဥ္းက်ဥ္း က်ပ္က်ပ္ ရြာမ်ားတြင္ ေနထုိင္ေစၿပီး သူတုိ႔၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကုိ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္။ သူတုိ႔ ယခင္လုပ္ကုိင္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳခဲ့သည့္ အရင္းအျမစ္မ်ားလည္း ျဖတ္ေတာက္ခံၿပီး သူတုိ႔၏ ကုိယ္ပုိင္ေနေျမတြင္ အသုိက္ပုံစံ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း ခံေနၾကရသည္။ ဂ်ာမနီတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ ရုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိး ဆရာ၀န္ အမ္ဘီၿပီဘီးက ရုိဟင္လူမ်ဳိး (၉၀) ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ စနစ္တက် ေဆး၀ါးခံယူရမႈ မရရွိၾကဟု ဆုိသည္။ ဟားဗတ္ တကၠသုိလ္အတြက္ မာမြတ္ဆက္မာမြတ္၏ ရခုိင္ျပည္နယ္ဆုိင္ရာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈႏွင့္ က်န္းမာေရးဆုိင္ရာ ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္အရ ရုိဟင္ဂ်ာႏွင့္ ရခုိင္လူမ်ဳိးမ်ားအၾကား အႀကီးအက်ယ္ ကြာဟခ်က္ရွိေနသည္ကုိ ေတြ႕ရွိရသည္။ ရုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိး တသိန္းေလးေသာင္းအတြက္ ဆရာ၀န္ တဦးရွိေနခ်ိန္တြင္ ရခုိင္လူမ်ဳိး ေျခာက္ရာ့ ရွစ္ဆယ့္တေယာက္အတြက္ ဆရာ၀န္တဦး ရွိေနသည္။ အဟာရခ်ဳိ႕တဲ့မႈအေနျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္ ရုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ားက (၂၆) ရာခုိင္ႏႈန္းရွိၿပီး ရခုိင္လူမ်ဳိးမ်ားက (၁၄) ရာခုိင္ႏႈန္းသာရွိသည္။ ထုိသုိ႔ အစအစအရာရာ ကြာျခားမႈမ်ားကုိ ေတြ႕ရသည္။
ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားအေနျဖင့္ NLD အစုိးရအေပၚ သူတုိ႔အတြက္ အေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္လာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလွ်င္ သူတုိ႔အေနျဖင့္ ယခင္ႏွစ္က ကဲ့သုိ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွရွိ မူဆလင္ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ ဘုတ္စီးၿပီး ပင္လယ္ထဲ ထြက္ၾကမည့္ အလားအလာမ်ား ရွိသည္။ ထုိသုိ႔ ထြက္ခြာၾကရာတြင္ မသာမာသည့္ လူကုန္ကူးသူမ်ားသည္ ယုိင္နည္းသည့္ ဘုတ္မ်ားျဖင့္ ပင္လယ္ထဲနစ္ျမဳပ္ႏုိင္သည့္ စုိးရိမ္ဖြယ္ရာ အေနအထားရွိေနသည္။ ထုိအက်ပ္တည္းသည္လည္း တဖန္ ျပန္လည္ က်ယ္ျပန္႔လာဖြယ္ အေနအထားရွိေနသည္။
မည္ကဲ့သုိ႔ ဆက္လုပ္ႏုိင္မည္နည္း။ ျပည္တြင္းတြင္ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားကုိ ကူညီရန္ အေရးပါသည့္အေနအထား တစုံတရာမရွိသည့္အတြက္ အေမရိကန္၊ ၿဗိတိန္ကဲ့သုိ႔ ႏုိင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အစုိးရကုိ ဖိအားေပး ေတာင္းဆုိမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ႏုိင္ေပသည္။ အေနာက္ အင္အားႀကီးႏုိင္ငံမ်ားသည္ NLD ပါတီအား စနစ္တက်အားေကာင္းသည္ ပါတီတခုျဖစ္လာေအာင္ ကူညီေပးျခင္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ၀န္ႀကီးမ်ားအား နည္းပညာအကူအညီ၊ လက္ေတြ႕အႀကံမ်ားေပးျခင္းႏွင့္ ဒီမုိကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းေရးတြင္ ေရွ႕တန္းမွ ပါ၀င္ေသာ လႊတ္ေတာ္ကဲ့သုိ႔ အင္စတီက်ဴးွရွင္းမ်ားကုိ ခုိင္မာအားေကာင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း တုိ႔ကုိ အလုံးအရင္းႏွင့္ အကူအညီမ်ား ေပးခဲ့ၾကသည္။
ထုိအေျခအေနမ်ားကုိ အားသာခ်က္မ်ားအျဖစ္ အသုံးျပဳၿပီး လက္ရွိ ဖြဲ႕စည္းပုံအရ လူဦးေရ တသန္းမွ် ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ ႏုိင္ငံသားမ်ား မဟုတ္သည္ဟု ဆုိလွ်င္ေတာင္ သူတုိ႔သည္လည္း ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္၏ အစိတ္အပုိင္း တခုအျဖစ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ လုိအပ္သည္။ သူတုိ႔အား မည္မွ်ထိ အစုိးရအေနျဖင့္ အကာအကြယ္ ေပးႏုိင္မႈႏွင့္ မည္မွ်ထိ ဆြဲေခၚစြမ္း ရွိမႈအေပၚ မူတည္၍ ဆုံးျဖတ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ NLD ပါတီအေနျဖင့္ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားအား ႏုိင္ငံသားေပးရန္ တြန္႔ဆုတ္ေနလွ်င္ေတာင္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအေနျဖင့္ ယခင္ စစ္အစုိးရ ျပဌာန္းတည္ျပဳခဲ့ေသာ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာ ေစာင့္ေရွာက္ေရး ဥပေဒ (၄) မ်ဳိးအား ျပန္ရုပ္သိမ္းဖုိ႔ ေတာင္းဆုိႏုိင္ေပသည္။
(၂၀၁၅) ခုႏွစ္တြင္ ျပဌာန္း အတည္ျပဳခဲ့ေသာ အဆုိပါ ဥပေဒမ်ားသည္ မဘသအဖြဲ႕ႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒီမ်ားကုိ စည္းရုံးလႈံ႕ေဆာ္မႈျဖင့္ ေပၚေပါက္ လာျခင္းျဖစ္ၿပီး မူဆင္လူမ်ဳိးမ်ားအား လႊတ္လပ္စြာ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း တားျမစ္ပိတ္ပင္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အဆုိပါ ဥပေဒမ်ားကုိ အျပည့္အ၀ အေကာင္ထည္ ေဖာ္ေဆာင္ရြက္လာလွ်င္ ရခုိင္ႏွင့္ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ား အၾကား တင္းမာမႈ ပုိမုိ ျဖစ္ပြား လာမည္ျဖစ္သည္။ NLD သည့္ အတုိက္အခံ ဘ၀တြင္ ရွိေနခဲ့စဥ္က ထုိဥပေဒမ်ားကုိ ဆန္႔က်င္ခဲ့သည္။ ယခု အာဏာရလာသည့္ အခါ NLD အေနျဖင့္ အဆုိပါဥပေဒမ်ားအား ျပန္လည္ရုပ္သိမ္းသင့္ၿပီး အစိုးရသစ္အေနျဖင့္ တုိင္းျပည္တြင္း ေနထုိင္ၾကသူမ်ား၏ လူ႔အခြင္အေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အခြင့္အေရးမ်ားအတြက္ အမွန္တကယ္ အေလးထား ေဆာင္ရြက္ေၾကာင္း အသိေပးေျပာၾကားရန္ လုိအပ္လာသည္။ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ ထုိသုိ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား၏ အစိတ္အပုိင္းတခုအျဖစ္ ျပဳလုပ္ေပးရန္ လုိအပ္သည္။
ရုိဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးမ်ားအပါအ၀င္၊ အျခားေသာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားသည္ တုိင္းျပည္၏ အေရးႀကီး က႑ာမ်ားတြင္ ပါ၀င္ရန္ လုိအပ္လာသည္။ ရုိဟင္မ်ားႀကံဳေတြ႕ခံစားေနရေသာ ဒုကၡမ်ားအား ျမန္မာျပည္ျပင္ပတြင္ လူအမ်ား သိရွိၾကေသာ္လည္း ျပည္တြင္းတြင္ သိရွိသူ နည္းပါေနေသးသည္။ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ား အေနျဖင့္ သူတုိ႔၏ အေျပာင္းအလဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အတြက္ ႏုိင္ငံတကာ အသုိင္းအ၀ုိင္းမ်ားၾကားတြင္ လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္ျခင္းထက္ ဗမာလူမ်ဳိးႀကီးစုိးသည့္ ဗဟုိအစုိးရ လက္ေအာက္တြင္ အခက္ႀကံဳေနၾကရသည့္ ဘ၀တူ ကခ်င္၊ ကရင္၊ မြန္စသည့္ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရး တံထားမ်ား ထုိးသင့္ေပသည္။ သုိ႔မွသာ ႏုိင္ငံေရးအရ အားေကာင္းလာၿပီး ရုိဟင္ဂ်ာအေရးသည္လည္း လူသိပုိမ်ားလာမည္ျဖစ္သည္။
ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားအေပၚ မလုိလားမႈမ်ားကုိ ေက်ာ္လႊားေရးသည္ အုပ္စုအသီးသီး၏ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည္။ ေနာက္ပုိင္း အတုိင္းအတာတခုထိ ႏုိင္ငံတကာက လုိလုိလားျပမႈ၊ သံတမန္ေရးအရ အေထာက္အပံ့ေပးမႈႏွင့္ ေငြေၾကးမ်ား ေထာက္ပံ့ေပးမႈမ်ားကုိ ေဆြးေႏြးပြဲ စကား၀ုိင္းသုိ႔ ေရာက္ရွိ လာမည္ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံတကာအသုိင္းအ၀ုိင္းက ေကာင္းမြန္သည့္ အခ်က္မ်ား ျပဳလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ား၏ ႏုိင္ငံေရးအရ လႈပ္ရွားႏုိင္မႈမ်ား ေျပာင္းလဲ လာၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ေျပာင္းလဲလာမည္ျဖစ္သည္။
(Richard Cockett ၏ Aung San Suu Kyi Is in Power. So Why Is She Ignoring Her Country’s Most Vulnerable People? ကုိ မုိးမုိးေက်ာ္ က ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာ ျပန္ဆုိထားပါသည္။)
မူရင္းလိမ့္ - http://foreignpolicy.com/2016/06/09/aung-san-suu-kyi-is-in-power-so-why-is-she-ignoring-her-countrys-most-vulnerable-people-burma-rohingya/?utm_content=buffer53f11&utm_medium=social&utm_source=facebook.com&utm_campaign=buffer
0 comments:
Post a Comment